Dimmu Borgir

Diabeu

Początek

Zespół Dimmu Borgir został założony w 1993 roku w Oslo z inicjatywy pięciu norweskich muzyków black metalowych. Pierwszy skład tworzyli wówczas Silenoz, Shagrath, Brynjard Tristan oraz Tjodalv. Jeszcze w tym samym roku grupa zarejestrowała swoje pierwsze MCD zatytułowane "Inn I Evighetens Mørke". Na materiał ten złożyły się trzy utwory. Dimmu Borgir uzyskało kontrakt płytowy z niemiecką wytwórnią "No Colours" aby zarejestrować dla nich swój pierwszy pełny album. Miksowaniem materiału zajął się Bård Norheim. Krążek został wydany w 1994 roku i nosi tytuł "For All Tid" ("Po wszystkie czasy"). Album ten ukazał się w dwóch wersjach: norweskiej oraz angielskiej. Debiut grupy okazał się bardzo udany i zebrał wiele pozytywnych recenzji.

Droga do sławy

W okresie od lipca do września 1995 zespół ponownie spotkał się w studio by zarejestrować kolejny pełny album. Następca "For All Tid" również został wydany pod szyldem "No Colours" i nosi tytuł "Stormbläst" ("Burza"). Ostatecznie premiera nowego wydawnictwa przypadła na 1996 rok. Również w 1996 zespół zarejestrował kolejne "MCD" noszące tytuł "Devils Path". To "MCD" okazało się być przełomowym w dorobku grupy i wyznaczyło drogę, którą zespół będzie kroczył w przyszłości. Muzyka na tym wydaniu jest dojrzalsza, szybsza i agresywniejsza od poprzedników. Przy nagrywaniu tego mini albumu w zespole zaszły zmiany. Z powodu służby wojskowej Aarstad nie przystąpił do nagrywania klawiszy. Jego miejsce na ten czas zajął Shagrath. Natomiast basista Brynjard Tristan został zastąpiony przez Nagasha. Nadchodzący rok 1997 przyniósł zespołowi kontrakt płytowy z niemieckim gigantem "Nuclear Blast". Owocem ich współpracy był album "Enthrone Darkness Triumphant". Krążek zebrał masę pozytywnych recenzji i w późniejszych latach zyskał wśród fanów opinię najlepszego w dorobku zespołu. Niestety wraz z tym sukcesem pojawiły się pierwsze oskarżenia o komercję i zdradzenie black metalowej muzyki. Do takiej reakcji części fanów przyczyniła się zmiana muzyki na bardziej przystępną dla przeciętnego słuchacza. Teledysk do utworu "Mourning Palace" był też pokazywany na wielu komercyjnych stacjach telewizyjnych. Ten fakt przysporzył zespołowi tyle samo fanów co przeciwników. Po nagraniu "Enthrone Darkness Triumphant" z zespołem ostatecznie pożegnał się klawiszowiec Stian Aarstad.

W późniejszym czasie zespół wydał minialbum "Godless Savage" zawierający ponowne nagrania utworów z "For All Tid" oraz nagrania koncertowe. W tym okresie do zespołu dołączył kolejny gitarzysta o pseudonimie Astennu. Dzięki temu Shagrath mógł porzucić grę na gitarze i zająć się wyłącznie śpiewem. Zespół wciąż zdobywał nowych fanów i koncertował. Ostatecznie po dwóch latach od ukazania się "Enthrone Darkness Triumphant" panowie z Dimmu Borgir spotkali się razem w studio by zarejestrować kolejny album. Krążek ten również wydany zostaje pod szyldem "Nuclear Blast" i nosi tytuł "Spiritual Black Dimensions". Nagraniom tej płyty towarzyszyły poważne zmiany w zespole. Na płycie po raz pierwszy usłyszeć możemy czyste wokale w wykonaniu ICS Vortexa oraz klawisze nowego członka zespołu - Mustisa. Wydanie nowej płyty okazuje się dużym komercyjnym sukcesem. Zespół pojawia się w nominacjach do norweskiego odpowiednika nagrody "Grammy" oraz odwiedza kilka dużych festiwali muzyki metalowej.

Przełom w muzyce Dimmu Borgir

Rok 2001 przynosi duże zmiany w zespole. Dimmu Borgir ponownie odwiedza studio by nagrać album "Puritanical Euphoric Misanthropia". W tym czasie dochodzi do kilku ważnych zmian w składzie zespołu. Perkusista Tjodalv zostaje zastąpiony przez Nicholasa Barkera, basista Nagash ustępuje miejsca ICS Vortexowi, a gitarzysta Astennu zastąpiony zostaje przez Galdera (Znanego z Old Man’s Child). Nowopowstałe dzieło jest przełomem w muzyce zespołu. Instrumenty klawiszowe wspiera tutaj prawdziwa orkiestra dowodzona przez dyrygenta Gaute Storasa. Miksowaniem nowego albumu Fredrik Nordström, a grafiki do krążka wykonał Alf Börjesson. Następca "Spiritual Black Dimensions" odnosi ogromny sukces komercyjny. Rok później zespół wydaje swoje pierwsze oficjalne DVD noszące tytuł "World Misanthropy".

W 2003 na świat wydany zostaje szósty studyjny album Dimmu Borgir. Materiał zatytułowany został "Death Cult Armagedon". Krótko po premierze albumu odchodzi perkusita Nicholas Barker zastąpiony przez Reno Killerich. Ten z kolei po krótkim czasie ustępuje miejsca w zespole perkusiście Tonyemu Laureano, a jego miejsce ostatecznie zajął Hellhammer (Mayhem). Co wręcz niewiarygodne album "Death Cult Armagedon" okazuje się być jeszcze większym sukcesem od poprzednika. Same Stany Zjednoczone znalazły 100 tysięcy nabywców nowego krążka. Norwedzy za ten album ponownie otrzymali nagrodę "Spellemannprisen".

2005 - zespół w składzie: Shagrath, Silenoz, Mustis, Hellhammer podejmuje się ponownego nagrania drugiej studyjnej płyty zespołu. Zmianami jakie pojawiły się na liście utworów było pojawienie się nowej piosenki "Avmaktslave" oraz "Sorgens Kammer Del II" (Będącej przearanżowaną wersją "Sorgens Kammer" z roku 1996).

2007 - przynosi fanom następny studyjny album o tytule "In Sorte Diaboli". Dzieło to zebrało wiele pozytywnych recenzji i usadowił się na 43 miejscu amerykańskiej listy "Top Billboard 200". Tak ogromny sukces przyczynił się oczywiście zarówno do zwiększenia liczby fanów jak i do zwiększenia liczby przeciwników zespołu.

2008 - kolejna zmiana personalna w zespole. Hellhammer zastąpiony zostaje przez polskiego perkusistę Dariusza Brzozowskiego (ex-Vader).

Obecni członkowie
Od 2010 roku zespół Dimmu Borgir stanowi trio.
Stian "Shagrath" Thoresen – śpiew, gitara, instrumenty klawiszowe, perkusja (od 1993)
Sven "Silenoz" Atle Kopperud – gitara, śpiew (od 1993)
Thomas "Galder" Rune Andersen – gitara (od 2001)
oraz
Dariusz "Daray" Brzozowski – perkusja (sesyjnie, od 2008)
Terje "Cyrus" Andersen – gitara basowa (sesyjnie, od 2010), gitara (sesyjnie, 2008)
Geir "Gerlioz" Bratland – instrumenty klawiszowe (sesyjnie, od 2010)

Dyskografia

For all tid (1994)
Stormblåst (1996)
Enthrone Darkness Triumphant (1997)
Godless Savage Garden (1998)
Spiritual Black Dimensions (1999)
Puritanical Euphoric Misanthropia (2001)
Death Cult Armageddon (2003)
Stormblåst MMV (2005)
In Sorte Diaboli (2007)
Abrahadabra (2010)

Jeden z niewielu blackowych zespołów, właściwie symfonicznych blackowych, które autentycznie uwielbiam i często słucham.
Jebią mnie opinie, że się sprzedali, że kinder metal i inne, najważniejsza jest muzyka przecie. Ostatni album znowu rozjebał system, jakbym dostał tortem na klatę. Mnóstwo wstawek symfonicznych, klawiszy (chyba najwięcej w historii tego zespołu) i mega epickość urywają jajca.
Odejście Vortexa i Mustisa wcale nie spowodowało pogorszenia jakości ich muzyki, wręcz przeciwnie. Ale moim ulubionym albumem DM wciąż pozostaje 'Enthroned Darkness Triumphant. STALMOC i KLIMAT.

Gothmog

Całkiem zgrabny ten ich nowy album,jednak wcześniejsze dokonania średnio mi podchodzą,nie licząc "drugiego" stormblast,które faktycznie mnie zmiotło.Ale mimo wszystko jestem w stanie podniecać się w nieskończoność poezją perkusyjną w wykonaniu Barkera czy Hellhammera.Tutaj mają zdecydowany plus

mithrandir

Slyszalem pare razy dwie plyty, co mi Diabeucok polecil, jaralem sie chwile ale dawno nie sluchalem. Za to zniszczyl mnie ostatni kawalek z najnowszej plyty, gdzie wokale zapodal Kristoffer Rygg, jak zwykle rozjebal.

	Forum www.heavywave.fora.pl Strona Główna :: Gatunki Muzyczne / Black/Viking/Pagan/Folk Metal	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1